O Çocuk Bizden Daha mı Şanslı?

kenya-omo-2

Yolculuk sırasında bazen o kadar tuhaf olaylar ile karşılaşırsınız ki, sizde derin izler bırakır. Afrika seyahati sırasında da böyle hissettiğim birçok an oldu. Bunlardan bir tanesi var ki çok acayipti. Düşündükçe tüylerim diken diken oluyor. Şimdi size hiçliğin içinde küçük bir çocuğun defterine yazdığı bir hayalini anlatacağım.

Afrika’da kabilerin yaşadığı Kenya Omo bölgesinden çıktıktan hemen sonra çölde yönümüzü bulmak için bir köyde durup yol sormuştuk. Köy dediğime de bakmayın, çölün ortasında derme çatma evlerden oluşan yerleşim yerleri buralar. Genelde sivil toplum örgütlerinin organize ettiği ve gönüllü olarak gelen öğretmenler sayesinde kurulmuş küçük okullar oluyor. Sürekli bu tür yerler görüyorduk. İşte tam bu okulun (fotoğrafta sol tarafta görülen çitin içi) hemen karşısında durmuştum, yol sormaya çalışıyorduk.

O an yanıma koşarak bir çocuk geldi. En fazla 7-8 yaşlarında, sanırım ilkokula gidiyor. Üzerinde son derece eski bir kıyafet, eli yüzü kir içinde ama güleryüzü ve tüm pozitif enerjisi ile elindeki defteri bana uzattı. Önce ne olduğunu anlamadım. Defterde bir sayfayı işaret etti. İngilizce uzun bir yazı vardı. Okumaya üşendiğim için sayfaları çevirmeye başladım. 4-5 sayfa boyunca yabancı isimler, tarihler ve yanlarında para tutarları yazıyordu. Her sayfanın sonunda öğretmeni toplam tutarı yazmış ve imzalamış. Baktıkça meraklandım ve okumaya karar verdim. 🙂 Bu arada çocuk da bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor ama ben defterdekilere fazlaca odaklandığım için çok anlamıyordum.

Yazıyı okudukça çok tuhaf hissettim. Binbir türlü imkanın içinde hayal ettiklerini yapmamak için türlü türlü bahaneler üreten, hatta hayal bile edemeyen tanıdığım bir sürü insan aklıma geldi. Çocuk yapmayı en çok istediği hayalini o deftere yazmıştı. Sadece bununla kalmamış, hayalini gerçekleştirmek için de harekete geçmişti. Benim gibi oradan gelip geçen gezginlerden para topluyor; aldığı her parayı da, aldığı kişiye deftere yazdırıyor. Ben de 5$ çıkardım. ”Bu yeter mi dedim?” paraya baktı, bana baktı ve çok sevindi. Çünkü o yaşadığı yerde 5$ çok büyük para. Herkes gibi defterdeki listeye ismimi, nerden geldiğimi ve ne kadar para verdiğimi yazdım. Defteri ve parayı aldığı gibi koşa koşa öğretmeninin yanına gitti.

Peki defterde yazdığı hayali neydi biliyor musunuz? Büyüyünce yaşadığı yerden çıkmak, dünyayı gezmek, yeni yerler, yeni kültürleri görmek istiyormuş. İşte defterde bunu anlatmış ve yine bunun için finansmanı bizim gibi gezginlerden toplamaya çalışıyordu. Defterde 2-3 yıl içinde oradan geçmiş birçok gezginin ismi vardı. Düşünsenize o kadar imkansızlığın içinde küçücük bir çocuğun hayalini ve yaptıklarını. Biliyorum ne yapıp edip bir gün o hayalini gerçekleştirecek. Peki bizler? Bizler sahip olduğumuz bu kadar imkana rağmen hala hayal bile kuramıyoruz. Bazen kurmayı başarsak bile harekete geçemiyoruz.

Sorarım size, o çocuk bizden daha mı ŞANSLI?
Hayat kısa, yola çıkın!

etiyopya-turmi

 

9 Comments

9 Comments
  • Zeyninuri

    Waybe

  • Frieden Freiheit

    V ”Hayat kısa, kuşlar uçuyor ve yola çıkın” güzel!

  • abdullah

    Düşününce kötü oldum. Sonuna kadar gittiğim gerçekleştirdiğim hiç hayalim yok hep yarıda kalıyor.

  • evrim

    Nasıl güzel bir hayal!!! Küçükken hepimizin hayalleri oluyo ama dogmaların ve kalıpların arasında kaybolup gidebiliyo…Ama korkularından sıyrılanlar o cılıc sesi duyup besleyip güçlendirebiliyo ve en büyük umutlarına sarılıp yola çıkıyorlar. Umuyorum ki o da eninde sonunda hayalini sahiplenip gerçekleştirir, Afrika’daki ve bütün dünyadaki çocuklara ve yetişkinlere ilham verir…

  • Serkan Çelik

    Çocuğu görebilseydik keşke

    • Serkan Sogut

      Serkan çok haklısın neden fotografını çekmediğimi hiç anlamıyorum zaten 🙁

      • Serkan Çelik

        Yada o defterin fotoğrafı bile görülmeye değerdi. Takipteyiz abi seni. Bizlere ışık tutuyorsun.

  • Ali Kardes

    Yaziyi okuyunca uzun zamandir aglamadigimi fark ettim , en son nezaman agladigimi bile hatirlamiyorum, bundan yaklasik 8 sene once Libya, Urdun, Fas, Nijerya gibi ulkelerde calistim ve yazini okurken biran oralara gittim sanirim. Suan Unicef icin calisiyorum Ukraynanin dogusunda savasta yikilan hastane okul ve evleri tamir ediyorum, yolun buralara duserse beklerim 🙂

    • Serkan Sogut

      Afrika’da Unicef’i çok görüyordum. Zor ve güzel bir işle uğraşıyorsun. Burada kendi hayatlarımızı yaşarken dışarda neler olduğunu çoğu zaman bilmiyoruz. Kendi şartlarımız için isyan ederken daha kötü olanlar hiç akılımıza gelmiyor…

Post a Comment